καταλύσιμος

-η, -ο (AM καταλύσιμος, -ον) [κατάλυσις]

νεοελλ.-μσν.

(για τρόφιμα) εκείνος τού οποίου επιτρέπεται η κατάλυση* σε ημέρες νηστείας («το λάδι είναι καταλύσιμο όλα τα Σάββατα, εκτός τού Μεγάλου Σαββάτου»)

αρχ.

(για πράγματα) αυτός που πρέπει να καταλυθεί, να διαλυθεί, να αφανιστεί.